همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند

اگر  تاریخ معاصر را زیر و رو کنید در میابید که اگر هرکس پی تخصص خودش میرفت وضع خیلی بهتر از این ها بود. منظورم اینجا دقیقا دخالت اکثر ملت در علوم انسانی و نظریه بافی هایشان در این زمینه است. موقع انتخاب رشته ی فرزندانشان علوم انسانی را مخصوص احمق ها میدانند چون معتقدند همه خودشان یک پا علوم انسانی شناسند و نیاز به تحصیلات آکادمیک نیست و کارشان از سالن سینما تا تاکسی تحلیل علوم انسانی ست. هرکسی برای خودش نظریه ای دارد، بدون تبیین و علت و معلول که یا ساخته ی ذهن مریض و بی اطلاع خودش است و یا یکی از هزاران نظریه ی دانشنمندان علوم انسانی ست. کاش ما یاد میگرف همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

حداقلش این است که من سرگرمی های خودم را شناخته ام. مثلا فوتبال اصلی ترین سرگرمیم محسوب میشود. یک عادل فردوسی پور کوچک یا حمیدرضا صدر کوچک درونم نهفته است که علاقه ی عجیبی به جامعه شناسی فوتبال و  از آن مهمتر پیوند ناگسستنی فوتبال و سیاست دارد. سیاست خوانی هم که از نوجوانی یا حتی کودکی مثل یکی از اعضای بدنم همیشه همراهم بوده. کتاب هایی که در رابطه با پیوند فوتبال و سیاست خوانده ام، با آن حجم عظیمشان جای اینکه اشباعم کنند، بیشتر تشنه ام کرده اند و همیشه دنبال این هستم که آیا دکتر صدر کتاب جدیدی روانه ی بازار خواهد کرد؟ یا اینکه عادل فردوسی پور بازهم بیکا همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

تا به حال به این فکر کرده اید که گرگ های مهاجم به گله و سگ های مدافع گله، موقع رویارویی، وقتی درست مقابل هم ایستاده اند و چنگ و دندان نشان میدهند و آماده ی نبردی خونین و تن به تن میشوند، به هم چه میگویند؟ مثلا چه کنایه هایی به هم میزنند؟ و یا چگونه یکدیگر را زیر سوال میبرند؟ یا چه رجزهایی برای هم میخوانند؟ من گاهی به این مسئله فکر میکنم... آن ها چه سرنوشت عجیبی دارند! از رجز خوانی هایشان میگفتم. احتمالا گرگ ها موقع رجز خواندن دست بالا را دارند و خود را برتر از سگ ها میپندارند. آن ها سگ ها را ناخلف هایی مزدور میدانند که به نژاد و پدرانشان خیانت کرده اند و عل همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

از آنجایی که انسان حیوانی سیاسی ست نمیشود گفت که سیاست صرفا امری تخصصی‌ست و فقط باید درس خوانده‌اش درآن ورود کند. حداقل در کشور ما همه‌ی مردم برای خودشان یک پا استاد نظریه پردازی در حیطه ی علوم انسانی هستند و به جد میگویم که همین امر سال هاست عامل مستعمره شدن و عقب ماندگی ایران و ایرانی شده است. آیت الله خمینی این بزرگ مرد عرصه ی سیاست و دین،  هیچگاه در هیچکدام از سخنرانی ها و بیانیه هایش مردم را تهییج و احساسی نکرد و همیشه با منطق، آرامش و صراحت شجاعانه ای با آن ها سخن میگفت و سیاست های ظالمانه و حقیرانه ی نظام شاهنشاهی را زیر سوال میبرد و همین عاملی همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...

همایونی حکایتی از خودش فرمایش میکند...